سهراب

پدرم، پشت دوبار آمدن چلچله ها، پشت دو برف

پدرم پشت دو خوابیدن در مهتابی، پدرم پشت زمان ها مرده است.

پدرم وقتی مرد، آسمان آبی بود، مادرم بی خبر از خواب پرید، خواهرم زیبا شد.

پدرم وقتی مرد، پاسبان ها همه شاعر بودند. مرد بقال از من پرسید: چند من خربزه میخواهی؟

من از او پرسیدم، دل خوش سیری چند؟